খণ্ডবাক্য আৰু জতুৱা ঠাঁচৰ দ্বাৰা বাক্যৰচনা।
- ধোদৰ পচলা (এলেহুৱা)– আজিৰ তীব্র প্রতিযোগিতাৰ যুগত ধোদৰ পচলা হৈ থাকিলে জীৱনত সফলতা আশা কৰিব নোৱাৰি।
- কাণে কাণ মাৰি (কোনোমতে)– কাণে কাণ মাৰি পৰীক্ষাত উত্তীর্ণ হোৱাটোৱেই ছাত্র-ছাত্রীৰ উদ্দেশ্য হ'ব নালাগে।
- কাণ-সমনীয়া (সমান)– ৰাম অমলৰ কাণ-সমনীয়া বন্ধু।
- কাণ কৰ(মনোযোগ দিয়া)– ছাত্ৰ-ছাত্ৰীয়ে শিক্ষক-শিক্ষয়িত্ৰীৰ কথালৈ কাণ কৰিব লাগে।
- পেট-পা (মনৰ কথাৰবুজ পোৱা)– আজিৰ যুগত এজন লোকে আন এজন লোকৰ পেট পোৱা জটিল।
- পেট-ফুলা (পেটৰ অসুখ)– ভোজৰ খাদ্য খাই হৰিৰ পেট ফুলি ঢোলৰ নিচিনা হৈছে।
- পেট-হ (গৰ্ভৱতী হয়)– ৰামে যেতিয়া সীতাক বনবাস দিছিল তেতিয়া সীতাৰ পেট হৈছিল।
- পেট পচা (কথা খুলি নোকোৱা লোক)– পেট পচা লোকক কোনেও ভাল নাপায়।
- পেট মচা (নুমলীয়া সন্তান)– সহদেৱ কুন্তীদেৱীৰ পেট মচা সন্তান আছিল যদিও কুন্তীয়ে পঞ্চ পাণ্ডৱক সমান দৃষ্টিৰে চাইছিল।
- পেট ভাটৌ (গোপন কথা প্রকাশ কৰা লোক)– পেট ভাটৌ, লোকক সকলো কথা ক'লে বিপদত পৰাৰ সম্ভাৱনাই অধিক।
- ন-দিক (ডাঠি কোৱা) : ক্রিকেট খেলত শচীন তেণ্ডুলকাৰে শৰণ কৰিবই বুলি নদি ক'ব নোৱাৰি।
- অথই সাগৰ (মহা বিপদ)– বানপানীয়ে অসমৰ খেতিপথাৰ বিধ্বস্ত কৰি অসমীয়া ৰাইজক অথই সাগৰত পেলালে।
- বিনা মেঘে বজ্রপাত (আকস্মিক বিপদ)– কৈকেয়ীৰ বৰ দুটাৰ কথা শুনি ৰজা দশৰথ ৰজাৰ ওপৰত বিনা মেঘে বজ্রপাতহে পৰিল।
- কপালৰ ঘাম মাটিত পেলা (কঠোৰ শ্ৰম)– খেতিয়কে কপালৰ ঘাম মাটিত পেলাই শস্য উৎপাদন কৰে।
- কঁকালত টঙালি মাৰ (মনোবল বান্ধ)– লাচিতৰ সৈন্যসকলে ককালত টঙালি মাৰি মোগল সৈন্যৰ বিৰুদ্ধে যুদ্ধ কৰিবলৈ আগবাঢ়ি আহিছিল।
- কঁকাল পৰ (দুর্বল হ)– দেউতাকৰ মৃত্যুৰ পাছত ৰামচন্দ্ৰৰ কঁকাল পৰিল।
- কঁকাল হাল (বুঢ়া হোৱা)– কঁকাল হালিলে মানুহৰ কার্যক্ষমতা নাইকিয়া হয় আৰু সকলোৰে অৱহেলাৰ পাত্র হয়।
- আলাখৰ লাডু(অতি মৰমৰ)– প্ৰতিগৰাকী মাতৃৰ বাবে নিজৰ কেঁচুৱাটি আলাখৰ লাডু।
- ডলাৰ বগৰী (থিতাপি নোহোৱা)– ডলাৰ বগৰীৰ ডৰে থাকিলে জীৱনত উন্নতি লাভ কৰিব নোৱাৰি।
- মূৰ দেৱা (শ্রদ্ধা কৰা)– আমি প্রত্যেকেই জ্ঞানীজনৰ ওচৰত, জ্যেষ্ঠজনৰ ওচৰত মূৰ দোৱাব লাগে।
- মুখ ফুলা (অভিমান কৰা)– ল'ৰা-ছোৱালীয়ে সাধাৰণ কথাতে মাক বাপেকৰ আগত মুখ ফুলায়।
- মাটিৰ মানুহ (সহজ-সৰল লোক)– মহাত্মা গান্ধী মাটিৰ মানুহ আছিল।
- চকুত লগা (ধুনীয়া)– আজিকালি প্রত্যেকেই চকুত লগাকৈ এটা ঘৰ সজাৰ কথা চিন্তা কৰে।
- টুপাই বুৰ মাৰ (সমূলি মিছা কোৱা)– অপৰাধী ব্যক্তিয়ে সদায়েই টুপাই বুৰ মাৰি ভাল পায়।
- খাই পাত ফলা (অশলাগীলোক)– খাই পিত ফলা লোকৰ আদৰ নাই।
- চকুৰ কুটা দাঁতৰ শাল (শত্রু)– পঞ্চপাণ্ডৱ দুর্যোধনৰ চকুৰ কুটা দাঁতৰ শাল আছিল।
- তলানলা (আঁগ-গুৰি নোহোৱা)– ঘটনাৰ তলা-নলা নোপোৱাকৈ মাত মাতিব।নাপায়।।
- আঁঠু ল (সেৱা কৰ)– আমি গুৰুজনাৰ ওচৰত আঁঠু ল’ব লাগে।
- চকু চৰহা (আনৰ ভাল দেখিব নোৱাৰা)– চকু চৰহা ব্যক্তিৰ সমাজত আদৰ নাই।
- চকু উঠা (ঈর্ষান্বিত হোৱা)– আজিকালি এজনে উন্নতি কৰা দেখিলে আন মানুহৰ প্রায়ে চকু উঠে।
- হাত লৰ (চোৰ স্বভাৱৰ)– হাত লৰ মানুহক কেতিয়াও বিশ্বাস কৰিব নালাগে।
- মন পা (মনৰ কথা বুজা)– মানুহৰ মন পাবলৈ কঠিন।
- হাত দীঘল (ক্ষমতাশালী)– হাত দীঘল মানুহক সকলোৱে সমীহ কৰে।
- চকু ফুৰাই চা (ওপৰে ওপৰে চা)– কিতাপত চকু ফুৰাই চোৱাতকৈ বিষয়বস্তু আয়ত্ত কৰিবলৈ চেষ্টা কৰিব লাগে।
- মাটি কৰ (কষ্ট কৰ)– খেতিয়কে কঠোৰ পৰিশ্ৰম কৰি খেতি কৰিছিল কিন্তু, বানপানীয়ে খেতি পথাৰ নষ্ট কৰি খেতিয়কৰ শ্ৰম মাটি কৰি দিলে।
- হাত পাত (সহায় বিচৰা)– আনৰ ওচৰত হাত পতাতকৈ নিজে কষ্ট কৰি উপার্জন কৰা বস্তুৰ আমেজ বেলেগ।
- কাণ কটা (নিলাজ)– কাণ কটা মানুহৰ সংগৰ পৰা পৰাপক্ষত আঁতৰি থাকিব লাগে।
- মন মাৰ (নিৰৎসাহ)– পৰীক্ষাৰ ফলাফলে সীতাৰ মন মাৰি পেলালে।
- চিলিম ছিগা (আশা ভংগ হোৱা)– দেউতাকৰ মৃত্যুৱে ৰহিমৰ চিলিম চিঙিলে।
- জাকত জিলিকা (অতি ধুনীয়া)– তাজমহল এটি জাকত-জিলিকা স্মৃতিস্তম্ভ।
- যক্ষৰ ধন (কৃপনৰ ধন)– যক্ষৰ ধন থাকিলেও তাৰ পৰা ৰাইজৰ/সমাজৰ একো উপকাৰ নহয়।
- যাচি কিল খোৱা (নিজে নিজৰ বিপদ চপাই লোৱা)– জনা বুজা মানুহে যাচি কিল খাব নিবিচাৰে।
- পাবত গজা (অস্বাভাৱিক)– পাবত গজা নেতাসকলৰ পৰা সমাজৰ একো উন্নতি নহয়।
- চকু মেলি চা (সহানুভূতি দেখুওৱা)– দুখীয়া, দুর্দশাগ্রস্ত লোকক চকু মেলি চাৰলাগে।
- হাড়ক মাটি কৰ (অতি কষ্ট কৰা)– হাড়ক মাটি কৰি খেতিয়কে শস্য উৎপাদন কৰে।
- মৰণত শৰণ দি (জীৱনক তুচ্ছ কৰি)– সৈনিকসকলে মৰণত শৰণ দি হ'লেও নিজৰ কৰ্তব্য সম্পাদন কৰে।
- পানীত হাঁহ নচৰা (অতি শোচনীয়া অৱস্থা)– বান বিধ্বস্ত খেতিয়কৰ অৱস্থা পানীত হাঁহ নচৰা বিধৰ হয়।
- বিধি পথালি (অন্তৰায় / বাধা)– কোনো ব্যক্তিৰে কর্মপথত বিধি পথালি দিয়া উচিত নহয়।
- জয়ঢোল কোবোৱা (নিজৰ গুণ নিজে বখনা)– জ্ঞানীলোকে কেতিয়াও জয়ঢোল।কোবাইনুফুৰে।
- অৰণ্য ৰোদন (অনুনয় বিনয় অথলে যোৱা)– গৰাখহনীয়াত সর্বহাৰা হোৱা ৰাইজে সাহায্যৰ বাবে অশেষ কাকূতি-মিনতি কৰিলে, কিন্তু সকলোবোৰ অৰণ্য ৰোদনতহে পৰিণত হ'ল।
- সময়ৰ শৰ (সুযোগৰ সদ্ব্যব্যৱহাৰ)– সময়ৰ শৰ সময়ত মাৰিলেহে আশা কৰা ফল লাভ কৰিব পাৰি।
- হুৱা-দুৱা (হৈ-চৈ, হাহাকাৰ)– সভাত উপস্থিত লোকৰ বোমাতংকত হুৱা-দুৱা লাগিল।
- উপজি পুৱা (নিচেই পুৱা)– ছাত্র-ছাত্রীয়ে উপজি পুৱাতে উঠি অধ্যয়ন কৰিব লাগে।
- উঠি-পৰি লাগ (যত্ন কৰা)– আশানুৰূপ ফল পাবলৈ হ'লে আমি কামত উঠি পৰি লাগিব লাগিব।
- গা-ঘেলা (ধুন-পেচ মাৰি ফুৰা)– গা-ঘেলাই ফুৰা লোকক কোনেও ভাল নাপায়।
- কপাল ফুলা (সৌভাগ্য উপস্থিত হোৱা)– লটাৰীতএক লাখ টাকা পোৱাত ৰহিমৰ কপাল ফুলিল।
- কপাল ফুটা (দুর্ভাগ্যই দেখা দিয়া)– হৰিৰ দেউতাক শয্যাশায়ী হোৱাৰ পৰা হৰিৰ কপাল ফুটিল।
- চুকৰ ভেকুলী (একোনজনা লোক)– আজিৰ বিশ্বত চুকৰ ভেকুলী হৈ থাকিলে সকলোৱে ঠগাই খাব।
- মুখলৈ চা (আশা কৰ)– আনৰ মুখলৈ চাই থাকিলে এতিয়া কাৰৰ পেট নভৰে।
- কণাৰ লাখুটি (অসহায়ৰ সহায়)– ল'ৰা-ছোৱালী হালেই বৃদ্ধ মাক বাপেকৰ বাবে।কণাৰ লাখুটি স্বৰূপ।
- হাত ধৰ (সহায় কৰ)– বিপদৰ সময়ত মানুহৰ হাত ধৰা উচিত।
- হাত টান (কৃপণ)– হাত টান ব্যক্তিয়ে উপার্জন কৰাৰ যি কষ্ট তাকহে জানে, উপভোগ কৰিব নাজানে।
- চকুৰ মণি (অতি আদৰৰ)– মাক বাপেকৰ বাবে তেওঁলোকৰ সন্তান সদায়ে চকুৰ মণি।
- পানীৰ তলৰ কাঁইট (অজাত শত্রু)– আমি সজাগ হৈ নাথাকিলে পানীৰ তলৰ কাঁইটে যিকোনো সময়তে বিপদ ঘটাব পাৰে।
- বগলী ভকত (বাহিৰে শান্ত, ভিতৰি দুষ্ট)– বগলী ভকত শ্ৰেণীৰ মানুহ সমাজৰ ঘোৰ অনিষ্টকাৰী।
- আটোমটোকাৰি (পৰিপাটী)– আমি প্রত্যেকেই নিজৰ ঘৰখন আটোমটোকাৰিকৈ ৰাখিবলৈ চেষ্টা কৰিব লাগে।
- ভাত মাৰ (জীৱিকাৰ উপায় নোহোৱা কৰ)– অসমত হোৱা বিধ্বংসী বানে সাধাৰণ কৃষকৰ ভাত মাৰিলে।
- চকুৰ পচাৰতে (হঠাতে)– বাছখন চকুৰ পচাৰতে বাগৰি পৰিল; ঘটনাৰ একো উৱা-দিহেই নাপালোঁ।
- গা-বাই চা (চেষ্টা কৰি চা)– ইমানকৈ গা-বাই-চোৱাৰ পাছতত ভাল ফল পোৱা নগ’ল।
- ঊনৈশ-বিশ (ইফাল-সিফাল)– তুমি ঘৰৰ বস্তুবোৰ উনৈশ-বিশ নকৰিবা।
- সাতামপুৰুষীয়া (চিৰকলীয়া)– সাতাম পুৰুষীয়া ৰীতি-নীতি কিছুমান মুহূর্ততে এৰি দিয়াটো কঠিন।
************
No comments:
Post a Comment
Please do not enter any spam link in the comment box.